Dünya genelinde yaklaşık 700 milyon kişi aşırı yoksullukla mücadele ediyor. Dünya çapında yaklaşık 1 milyar kişi günde 2,15 dolar ile 3,65 dolar arasında kazançla geçim sağlarken dünya nüfusunun neredeyse yarısı ise günlük 6,85 doların altında gelirle yaşıyor. En yoksul ülkeler listesinde Güney Sudan, Yemen, Burundi, Orta Afrika Cumhuriyeti ve Malavi ilk sıralarda yer alıyor.
Dünya Bankasına göre, dünya çapında neredeyse 700 milyon insan, kişi başına günlük 2,15 dolardan daha az bir gelirle geçinmek zorunda kaldığı için “aşırı yoksul” sınıfında yer alıyor.
Birleşmiş Milletler (BM), 22 Aralık 1992’de aldığı kararla 17 Ekim’i Dünya Yoksullukla Mücadele Günü ilan etti.
BM, her yıl dünya çapında çeşitli etkinlikler ve konferanslar düzenleyerek uluslararası toplumun farkındalığını bu kapsamda artırmayı hedefliyor.
Çeşitli temalarla her yıl farklı konuları gündeme getiren BM’nin, Dünya Yoksullukla Mücadele Günü için bu yılki teması, “ailelere saygı ve etkili destek sağlanarak sosyal ve kurumsal kötü muamelenin sona erdirilmesi” olarak belirlendi.
Son 10 yılda en büyük küresel yoksulluk artışı yaşandı
BM raporuna göre, 1990’dan 2019’a kadar aşırı yoksulluk hızla azalırken, Kovid-19 salgını ve akabinde gelen krizler, son on yılların en büyük küresel yoksulluk artışına yol açtı. 2019’dan bu yana yoksulluğun ortadan kaldırılması konusunda neredeyse hiçbir ilerleme kaydedilmedi.
Yoksulluğun karanlık haritası ortaya çıktı
Güney Asya ve Sahra Altı Afrika’daki insanların büyük çoğunluğu dahil dünya nüfusunun neredeyse yarısı, birçok üst-orta gelirli ülkede yoksulluk olarak kabul edilecek ekonomik refah düzeyinin altında yaşıyor.
1 milyar insan günde 2 dolara muhtaç
Dünya genelinde yaklaşık 1 milyar kişi günde 2,15 dolar ile 3,65 dolar arasında gelirle yaşarken dünya nüfusunun neredeyse yarısı ise günlük 6,85 doların altında kazançla hayatını sürdürüyor.
700 milyon kişi aşırı yoksullukla mücadele ediyor
Dünya Bankasının 2024 için derlediği raporuna göre ise dünya nüfusunun yaklaşık yüzde 8,5’i aşırı yoksulluk sınırında yer alırken bu oran, dünya çapında neredeyse 700 milyon insanın kişi başına günlük 2,15 dolardan daha az bir gelirle geçinmesi anlamına geliyor.
Günde 2,15 doların altında kazançla geçinen kişiler ise aşırı yoksul sınıfında değerlendiriliyor.
Dünya çapında yaklaşık 3,5 milyar kişi günlük kişi başı 6,85 doların altında gelirle yaşıyor ki bu da orta gelirli ülkelerde yoksul sayılacak kadar düşük yaşam standartları anlamına geliyor.
Öte yandan, Doğu Asya, Pasifik ve Güney Asya yaklaşık son 25 yılda yoksulluğun en fazla azaldığı bölgeler olarak öne çıkıyor.
2030 civarında dünya nüfusunun yüzde 7,3’ünün aşırı yoksulluk içinde yaşayacağı tahmin edilirken, bu süreçte yalnızca 69 milyon kişinin aşırı yoksulluktan kurtulacağı öngörülüyor.
Dünyanın en yoksul ülkeleri büyük ölçüde Afrika kıtasında
Çevrim içi medya platformu “Visual Capitalist”in, Uluslararası Para Fonunun (IMF) Nisan 2025 Dünya Ekonomik Görünümü raporuna dayandırdığı verilere göre, ülkelerin kişi başına düşen gayrisafi yurt içi hasılası (GSYH) dikkate alındığında dünyanın en yoksul ülkelerinin, büyük çoğunlukla Sahra altı Afrika’da yer aldığı görülüyor.
Güney Sudan, kişi başına 251 dolarlık GSYH ile dünyanın en yoksul ülkesi olarak listenin ilk sırasına yerleşirken Güney Sudan’ı kişi başına 417 dolarlık GSYH ile Orta Doğu ülkesi Yemen takip ediyor.
Doğu Afrika’da yer alan Burundi, kişi başı yaklaşık 490 dolar GSYH ile üçüncü sırada bulunurken 532 dolarla Orta Afrika Cumhuriyeti listenin dördüncüsü olarak konumlanıyor.
Bu ülkeleri sırasıyla 580 dolarla Malavi, 595 dolarla Madagaskar, 625 dolarla Sudan, 663 dolarla Mozambik, 743 dolarla Demokratik Kongo Cumhuriyeti, 751 dolarla Nijer takip ediyor ve bu ülkeler dünyanın en yoksul 10’uncu ülkesi olarak sıralanıyor.
Yoksullukla mücadelede BM’nin çalışmaları
BM’nin 2030 için yoksullukla mücadeleye ilişkin hedefleri kapsamında her türlü yoksulluğun ortadan kaldırılmasının sürdürülebilir kalkınma için elzem bir gereklilik olduğuna dikkat çekiliyor.
Gelişmekte olan ülkeler için yoksulluğun tüm boyutlarını ortadan kaldırmaya yönelik program ve politikaların uygulanmasının ve bu çerçevede kaynakların seferber edilmesinin önemi vurgulanıyor.
Bu doğrultuda 2030’a kadar bu ülkelerin ekonomik ve doğal kaynaklara, eşit haklara ve temel hizmetlere erişimini sağlamak için ulusal ve bölgesel düzeyde politika çerçevelerinin oluşturulması amaçlanıyor.
